Sunday, December 10, 2006

το κτίσμα_02

Φοβερό είναι όταν κάποτε πετάγομαι απ’ τον ύπνο, μου φαίνεται πως η υπάρχουσα διαρρύθμιση είναι ολωσδιόλου λανθασμένη, πως μπορεί να προσελκύσει μεγάλους κινδύνους και πως πρέπει αμέσως, το γρηγορότερο δυνατόν, αψηφώντας υπνηλία και κούραση, να διορθωθεί, τότε βιάζομαι, τότε πετάω, τότε δεν έχω χρόνο για υπολογισμούς, εγώ που θέλω να εφαρμόσω ένα απόλυτα ακριβές σχέδιο αρπάζω αλόγιστα ό,τι βρεθει ανάμεσα στα δόντια μου, φορτώνομαι, κουβαλάω, στενάζω, βογκάω, σκοντάφτω και η παραμικρή, τυχαία αλλαγή της τωρινής, άκρως επικίνδυνης όπως μου φαίνεται κατάστασης, αρκεί να με καθυστερήσει. Ώσπου σιγά σιγά, καθώς ξυπνάω εντελώς, επανέρχεται και η νηφαλιότητα, δεν μπορώ να κατανοήσω πια την τόση βιασύνη, εισπνέω βαθιά τη γαλήνη του σπιτιού μου, που εγώ ο ίδιος διατάραξα, επιστρέφω στο χώρο όπου κοιμάμαι, βυθίζομαι με νεοαποκτημένη κούραση αμέσως στον ύπνο και όταν ξυπνάω, ακράδαντη απόδειξη της νυχτερινής μου εργασίας που φαντάζει ήδη σαν όνειρο, κάποιος αρουραίος κρέμεται ακόμη απ’ τα δόντια μου.

2 comments:

achronaki said...

Διαταρραχή κατοικίας που οδηγει σε μια υπνοβατική κατασκευαστικότητα.
Η κίνηση -και ο τρόπος ζωής- που ενεργοποιείται από την Αγωνία.

gregorios pharmakis said...

μήπως νά βάλεις σε κομμεντ ή σε αγκύλες το εκάστοτε θεματικό κέντρο όπως το αντιλαμβάνεσαι